bir insan ömrünü neye vermeli

bir soru. bazı şeyler var şu hayatta sayın sözlük, kokusu gelince gözlerinizi yere devirip kollarınızdaki ölüm ağırlığını hükümsüz bıraktığınız, duyduğunuzda dünyanın öbür ucuna bi çırpıda siktirolup uçmak istediğiniz, her şeyden ve herkesten o anda usandığınız, gördüğünüzde olduğunuz yere mıh gibi saplanıp, dizlerinizi kilidini açıveren, nefesinizi çekerken içinizi titreten şeyler var. buğulu gözlerin, paslı kulakların, yosun tutmuş yüreklerin kaçtığı şeyler var. benim kaçtığım çok şey ver. şey değil. benim kaçtığım çok hakikat var sayın sözlük. bağlanmadığım, tutamadığım ve haliyle tutunamadığım hakikatler var. mesela hayat var sayın yazarlar. kusura bakmayın okuyamadım malum kitabı. belki de tutulamayacak tek şey varsa o da hayat olmalı sayın sözlük. bu yüzden herkes bir nevi tutunamayandır sayın sözlük. hayata sarılamadan yaşıyorum. ölmeyi istiyorum filan o toplara çıkamam ben. o yürek yok bende. ama nefes alıncada yaşanmıyormuş sayın sözlük. enerji dolu şairlerin yazarların dizelerinin hakkına giriyorum bununda farkındayım. söyleyinde haklarını helal etsinler. yalnızlığın edebiyatının mayasının bozuk olduğunu her fırsatta söylemeye çalışacağım. 99 yaşıma kadar yaparım gibime geliyo bana (allah'ın 99 harfi vardır sayın sözlük.) bunu yazarken bir şarkı tınıdı sayın sözlük. herif "yalnızlık ateşten kor" diyor. çok yanmış belli. "sevmek eskisinden de zor" diyor. ben sevemedim pek bu konu hakkında pek bi şey sıçamayacağım. "herkes birgün yalnız kalır" deyip nakavtı yapıyor herif. ilginçtirki zamanın alıp götüremediği tek şey de neyse...

oralete

iddaa, batak, çay ve sözlüğe.

kimseye veya hiçbir şeye kendinize verin bu sizin hayatınız yaşayın işte

sadece ailesine

ölümden sonra ne olacağını düşünmeli ve kendince bir cevap çıkarmalı. araştırmalarını sonunda eğer hala ahirete inancı varsa ahiret için çalışmalı, eğer inancı yoksa keyif almaya bakmalı çünkü başka hayatı yok.

şarkılara, kitaplara

inandığı şeylere vermeli. aşka vermeli mesela. insan bütün ömrünü aşka adamalı.kastettiğim aşk sadece beşeri aşk değil ilahi aşk olmalı ki ömrünü verdiğine değsin.

anı ölümsüzleştirmeye..

zülfü livaneli imzalı, hasret gültekin yorumlu naif türkü. bir insan ömrünü neye vermeli harcanıp gidiyor ömür dediğin yolda kalan da bir yürüyen de bir harcanıp gidiyor ömür dediğin yüreğim ürperir kapı çalınsa esleyen yelimden hile sezerler künyeler kazınır demir sandıkta savrulup gidiyor ömür dediğin dışı eli yakar içi de seni sona eklenmeli sözün incesi ayrılık gününü kör dereleri bölünüp gidiyor nehir dediğin bir insan ömrünü neye vermeli para mı onur mu taş dikenli yol ağacın köküne inmek mi yoksa çırpınıp duruyor yaprak dediğin

bugüne kadar başkalarına verdiniz de ne oldu. arada da kendinize harcayın şu ömrü

kendi değerlerine . mesela biri sevmediği bir şey yaparsa en çok sevdiği insan bile olsa uzak durmalı. sonra yüz buluyorlar allah kahretsin oluyor hepsi . ben onun için uyku uyumayayım sonra gelsin uyusaydın desen bak sen sinirlendim yine ya

gerçekten sevdiğine inanıyorsa, o olgunluğa erişebilmişse, korkmadan seviyorsa kesinlikle sevdiğine vermeli ama öyle değilse ne önemi var ki

bir insan ömrünü kendini ihmal etmemekle beraber baska insanlara vermeli; 1.sevdigine 2.ailesine 3.dostuna 4.yetimlere 5.öğrenci milletine ( çok yaziklar be) 6.evsizlere 7.yaşlılara(ilgiye muhtaclar) 8.şehit aile ve emanetlerine(unutmayin onlarin babası bizim için canini verdi emanetlerini korumak saygı duymak bizim görevimiz bakin iyilik icin degil görev için yapmalıyız) 9.gönlü kiriklara ( bu çok guzel oluyor ) 10.hayvanlara bu listenin sonu yok geniş düşünün açlıktan,ilacsizliktan,susuzluktan ölen insanlar var bunlar için yaşadığımız sürece emin olun mutlu olacaksınız. (bkz: çünkü kim yerdekilere merhamet ederse gokteki de ona merhamet eder.)

Ailesine

Hayal ettiği her şeye vermeli. Zaten hayatın başka bir anlamı yok.

Verirsen eksilirsin paylaşırsan çoğalırsın

Kendine

İnsan, ömrünü ömrünü verene vermelidir ki o geçici ömür, sonsuz bir ömür olsun.

Öğrenmeye, hayallere, gezmeye ve iyiliğe vermeli.

kendine. başucumda okunacak kitaplarım, söyleyecek şarkılarım, izleyecek dizilerim kaldı. ağrılarla uzanıp tavanı seyrediyordum haftalardır... ömrümüzü bizi üzenlere değil, kendimize vermeliyiz. ne istiyorsak o olmalı, onun peşinden koşmalıyız. hiçbir pişmanlığım yok. daha fazla kendime vakit ayırmaktan başka.

bu şarkılar beni çok düşündürüyor. Sanırım bu soruyu cevaplayabilsem zaten mutlu bir insan olurdum ben de bilmiyorum neye vereceğimi bilsem bile uygulayamıyorum sanırım var bir sıkıntılar. " bir insan ömrünü neye vermeli harcanıp gidiyor ömür dediğin yolda kalan da bir yürüyen de bir harcanıp gidiyor ömür dediğin "

Devlete, millete (Türk milleti), vatana... Diyecekler ki boşuna ömür tüketeceksin, değmez. Değdireceğim:)

Anı yaşamaya, yoksa tamamen heba olacaktır.